beste geinteresseerden allemaal
vandaag of morgen komen er nieuze fotos online
ga zeker eens kijken want tis toch wel de moeite denk ik
vergeet zeker niet om alle mappen te bekijken en niet alleen de nieuwe mappen want we gaan er ook nog bij al bestaande mappen gooien.
groetjes
ikke :)
vrijdag 16 mei 2008
Erik in Zuid-Afrika en rondtrip
26 april was dan de lang verwachte datum waar we naar uitkeken. Na de jongens van Pretoria veilig terug te brengen en een zoveelste afscheid moesten we ons nog haasten om op tijd op de luchthaven van Jo’burg te geraken.
Tegen15u kwamen ze uit de gate en kwas heel blij om Erik eindelijk terug te zien. Op ons gemakske met onze huurauto terug naar Bela Bela met een tussenstop aan de petrolport waar de steers ook is. Was ook de eerste stop van Steffie en mij op Zuid-Afrikaanse bodem dus da was wel beetje symbolisch. Daarna nog ff wat gepraat en dan ons bedje in. Sanderendaags was een lui dagje, iedereen op het gemak en in de namiddag ff nog wa gaan winkelen en ondertussen hadden de jongens dan ook een beeld van Bela Bela want de vorige dag was het al wat te donker om nog iets te zien. Aangezien de maandag (28 april) om een of andere reden hier een feestdag was konden we ‘s avonds naar Godfrey en Paulina en dan ook de jongens een beetje laten genieten van feestjes en clubs in de township. Na het gebruikelijke avondeten waarbij we weer mochten genieten van het zondag van Paulina die een geweldige kokkin is, was het dan weer de typische scheiding van mannen en vrouwen. Erik, Bert en ik samen pintjes pakken met Godfrey en James en Steffie met de vrouwen wat kletsen en dansjes doen. Daarna allemaal in the back of the bakkie en hop naar Club Paradise. Bert was de zitter en prater van dienst terwijl Erik net als Steffie en ik de eerste keer dadelijk de vibes te pakken had en aant shaken was en direct klikte met de plaatselijke bevolking. Een geslaagde avond!
’s Anderendaags allemaal beetje uitgeslapen en dan was het tijd om de jongens Talje te laten zien. Ze vonden het allebei mooie stage plaats en waren ook hier dadelijk snel betrokken bij de kindjes. En weer kreeg ik dezelfde feedback van Erik als we van Ann en Ben hadden gekregen: “Heel mooi om te zien hoe jullie met de kinderen om gaan.”
De 29ste was het dan zover. Tijd voor een tripje. Onze lang geleden uitgedachte trip van de Garden Route.
Bela Bela --> Port Elisabeth
Eerst met de auto naar Jo’burg airport (O.R.Tambo), en die weg kennen Steffie en ik ondertussen wel vanbuiten. Daar namen we een vliegtuigje naar P.E. Port Elisabeth. Deze stad ligt in het zuid-oosten van Zuid-Afrika. Hier aangekomen was het direct richting strand. Mooie rotsen, mooie schelpen, mooie golven, mooie Indische Oceaan. Veel tijd hadden we niet hier, dus na het strand was het tijd voor een slaapplaats te zoeken, iets te eten en onze tram in. We konden moeilijk de eerste dag al oververmoeid zijn, aangezien er ons nog een lange reis voor de boeg stond.
Port Elisabeth --> Knysna
Vroeg in de morgen opgestaan om eerst nog een beetje rond te kijken in PE. Erik heeft al direct die dag zijn mooi gebouwtjes gezien en we zijn zelfs een kerk binnengeweest. Na wat rondgelopen te hebben onze lelijke huurauto in en dan on the road. Eerst richting Tsitsikama National Park. Onderweg ff gestopt om te eten en niet lang na het eten gestopt omdat er een plaatje ‘big tree’ stond. Zo Big was hij nie ma kom twas ne boom. Daarna aangekomen aan Storms River mouth. Waar de stromrivier in de Indische Oceaan uitmondt. Heel mooi geweldig, alleen jammer dat we niet over de brug konden o.w.v. schade door de bosbranden die er geweest waren. Hierna hebben we daar nog even gezeten en iets gedronken, was wel fijn om daar te zitten, maar dan ook wel weer jammer dat de gebouwen de mooie natuur verwoest. Hierna door richting Knysna waar we een slaapplaats zouden zoeken. Onderweg gestopt bij de hoogste bungy jump ter wereld maar omdat het al laat was en door regen konden Steffie en Bert de sprong niet wagen. Dan maar doorgereden naar Knysna en een slaapplaatsje gevonden in ‘Island Vibes’.
Eten ’s avonds , we zitten dan wel in Zuid-Afrika maar hier startte onze reis rond de wereld qua eten betreft. Vanavond stond er chinees op de menu. Lekker en gezellig. Daarna nog even ons in de bar gezet en daarna ons bedje in.
Knysna --> mosselbaai
Van Knysna ging het via Wilderness en daarna ongelooflijke uitzichten in de ‘bergen’ die volgens Erik precies een dekentje over zich hadden liggen, naar Oudtshoorn. Hier aangekomen onmiddellijk naar de Voëlstruisfarm, de struisvogelboerderij. Grappige beestjes, fijn om te zien ma kben er nie op gaan zitten want dat vond ik beetje zielig. Wisten jullie btw dat die struisvogels hun hersenen kleiner zijn dan een van hun ogen?? J domme beesten dus. Na het verorberen van een struisvogel wok gerecht gingen we dan verder richting Mosselbaai, ons eindpunt. Daar aangekomen hebben we eerst een beetje gezocht naar de Post Office Tree. Een boomke waarvan de legende gaat dat een van de eerste zeevaarders daar een briefje had achtergelaten in een schoen voor de volgende schepen. Was eigenlijk wel beetje teleurstellend. Daarna was het op naar het strand. Bert en ik hebben ons gewaagd aan een zwempartijtje in de Indische Oceaan. Was helemaal niet TE koud en ik kan toch zeggen da ik in de Indisch oceaan heb gezwemmen (heb het al bij gezet op mijn lijstje van bezwommen zeeën en oceanen J ). Na even te relaxen een slaapplaats gevonden in een mooi victoriaans gebouw en ’s avonds wou Bert gaan eten in café Gannet. Bleek dus een mega sjieke bedoening te zijn, maar het eten was lekker dus al bij al viel het nog mee.
Na het eten hebben we op het terras in de backpackers nog wat teruggetrokken met wat glaasjes wijn en het is een discussie avond geworden, maar we zijn er allemaal zonder kleerscheuren uitgeraakt.
Mosselbaai --> Hermanus
Van mosselbaai ging het in de morgen richting Swellendam. Hier was eigenlijk geen fluit te zien dus hebben we daar gewoon eventjes gestopt om een hapje te eten. Ik was braaf en zette onze culinaire wereldreis verder door gewoon in hetzelfde land te blijven als we waren. Ik heb namelijk vetkoek gegeten. Vetkoek is hier typisch afrikaans. Het is een soort smoutebol met daar gehakt tussen, is wel lekker ma machtig. Na Swellendam terug even de auto in om terecht te komen in Cape Aghullas. Hier ligt het meest zuidelijke punt van Afrika en is de plaats waar de Indische Oceaan en de Atlantische elkaar tegenkomen. Voor alle duidelijkheid: als er geen plaatje stond dat het zo was zou ge die scheiding van oceanen nie merken he. J
Was wel mooie plaats en je kan als je wil er wel enkele spirituele ideeën krijgen. Hierna nam steffie het stuur over, maar dat had ze beter niet gedaan. De weg die we wouden volgen bleek niet echt een geasfalteerde weg te zijn. +/- 50km dirtroad dus we zijn goed door elkaar geschud. Na een kleine drink tussenstop kwamen we dan aan in Hermanus, De oorspronkelijke slaapplaats zou Betty’s Bay zijn maar aangezien hier niet veel slaapgelegenheid was en het ook nog te ver was, was Hermanus de tweede optie. Hier sliepen we voor de eerste keer in een iets minder luxueuze slaapkamer, maar wat heb je meer nodig dan een bed en een douche.
’s Avonds wouden we (geheel wereldreis gewijs) naar de in de streek bekende Italiaan gaan, maar omdat deze volgeboekt was en we zeker 2u moesten wachten voor een tafel zijn we maar naar zo een soort pizza hut gegaan (ma goedkoper en lekkerder dan pizza hut). Hierna ook hier aan de bar nog iets gedronken en Steffie en ik even wat gesocialized met wat andere studenten en dan ons bedje in.
Hermanus --> Cape Town
Van Hermanus ging het dan ‘s morgens naar Betty’s bay want ik moest en zou penguins zien. Zijn trouwens mega grappige beestjes. Na deze beestjes bekeken te hebben en geprobeerd om ze niet te veel te storen in hun dagelijkse bezigheid was het dan back on the road. Met als einddoel Cape Town. Maar eerst zouden we zeker in Stellenbosch wijn moeten proeven. ZO gezegd zo gedaan en Blaauwklippen was het wijnhuis dat ons hooggeacht bezoek kreeg. Na 4 wijnen en ene port gedronken te hebben waren vooral Steffie en ik niet meer in staat om nog veel ernstig te zeggen of te doen J dus dan maar iets eten. Op aanraden van de man van de backpackers in Hermanus gingen we eten in Spier. Wel grappig Buffet onder tentjes met entertainment aan tafel. Afrikaans zangers, djembe…. Wel een pak duurder als we verwacht hadden maar ja, ge zijt er maar een keer.
Stellenbosch city stond ons niet zo fel aan dus na een kleine cirkel in de stad te hebben gereden op naar DE MOEDERSTAD of te wel Cape Town.
Stresserend om op de juiste plaats te geraken zeker als de drie bijzitters niet echt overeen komen over het gebruik van de kaart J Uiteindelijk toch in Long Street geraakt bij onze backpackers en in de avond gaan eten in een Cubaans Restaurant (met cocktails J )
Cape Town
Opgestaan met geen mooi weer, het beklimmen van de tafelberg was dus al uitgesloten. Dan maar met volle moed naar de waterfront om te vragen of er nog plaats was om Robbeneiland te zien. Gelukkig hadden veel mensen gecanceld door slechte weer dus konden wij de boot op. Ok waterbenen heb ik dus niet want da deed toch nie goe in mijne maag. Op het eiland eerst een rondrit door een jonge maar zeer goede gids. Daarna door een ex gevangene door de ‘high security prison’e geleid. En als ge ziet hoe Nelson Mandela en andere (niet blanke) mannen hebben moeten leven in een cel waar ik zelfs niet uitgestrekt in kan leggen, dan wordt ge wel heel eventjes stil. Mooie ervaring en deel van een land met een uitgebreide geschiedenis.
Hierna hadden we reuzehonger en de Spur was dichtbij (commerciele steak keten) dus dat was ook weer handig. Na dat Steffie en Bert een dutje hadden gedaan hebben S en ik ons ff in het internet cafe beziggehouden en daarna heb ik nog ff met Steffie en Bert iets gedronken en gepraat terwijl Erik niet uit zijn bed geraakte J
Cape Town
Toen stonden we op en zag ik iemand op de wc staan om door het kleine venstertje een foto te gtrekken van Table Mountain. Het was namelijk mooi weer. Achteraf bleek dat de fotograaf Bert was. Wij dus op naar Table Mountain om hem te voet te beklimmen. Twee uur afzien voor mijn knietjes maar ik ben er geraakt en ik kan dus nu ook weer zeggen dat ik op table mountain ben geweest met mijn ventje.
Na de middag terug in de auto en na een eetstop in een supermarktje en een ontmoeting met een rare oude tante op naar cape of good hope (kaap de goede hoop). Na een heel lange rit maar wel mooie rit aangekomen en ook hier weer IK kan zeggen dat ik op kaap de goede hoop heb gestaan. allemaal wel mooie natuur waar je ongelooflijk stil van kan worden.
Bij onze terugkomst heeft Bert Spaghetti gekookt en daarna zetten Bert en Erik zich aan het schaken. Steffie en ik hebben het gehouden op wat kletsen en daarna ons bedje in, moe van een lange dag.
Capetown --> Bela Bela
In de morgen hebben we nog wat door Cape Town gedwaald en wat fotos van gebouwen genomen voor den Erik. Rond de middag dan de vlieger terug genomen naar Johannesburg en 's avonds aangekomen in Bela Bela. Romans Pizza was fijn voor een snelle hap en na een kort bezoekje aan joan, een rustig avondje en slaapje gehad.
Woensdag luie dag
Woensdag zou dan een lui dagje worden. Eerst even naar de winkel en na dat Steffie en Bert op hun verdere rondreis waren vertrokken deden Erik en ik het rustig aan. Gewoon samen zijn en wat praten. In de namiddag hebben we wel eventjes bij Joan moeten doorbrengen dus waren we met drie maar dat viel allemaal nog mee. In de late namiddag heeft Erik dan lekker voor me gekookt en in de avond zijn we lekker gaan zwemmen in de Hydro (het warm water zwembad in het resort in Bela Bela).
Donderdag
Op donderdag heb ik Erik even de school laten zien waar Steffie en ik nu remedial teachers zijn. Het is nie zo schokkend alleen vond hij het grote verschil tussen het klaslokaal van steffie en dat van mij wel grappig. Maar met een beetje creativiteit kan ik mijn lokaal wel fatsoenlijk inkleden.
Namiddag was het dan tijd voor een klein uitstapje. Ik nam Erik mee naar de crocodile farm. Foei had nooit gedacht dat die zo groot konden worden. En dan te bedenken dat er over heel die farm ik dacht meer als 20000 zaten. Wel interessant en bezoekje waard. 's Avonds ben ik met Erik naar de rotary meeting gegaan, alhoewel ik totaal nie wou ma ja, en daarna nog eentje gaan drinken en fijn gesprek in de plaatselijke pub O'Hagans.
Vrijdag:Menlyn
in de voormiddag op naar pretoria. Ik wou dolgraag 'the lion king' in de IMAX cinema zien. Jammer genoeg speelde ze die weer nie. Altijd pech met da stom shopping center. Dan maar een ander filmpje gezien daar, was toch niet zo duur.
Namiddag het heel rustig gehouden en op Erik zijn oh zo geliefde duckdeck gaan zitten. In de late namiddag zijn Steffie en Bert dan terug aangekomen en zijn we s'avonds nog gaan uiteten met Joan.
Zaterdag
Zaterdag zijn we gaan kijken naar de Nappy rally. een bikersbenefiet voor Talje. Erik was goed met Bosi (een kindje van Talje)
In de namiddag had ik dan een Game drive geregeled in Zebula, een soort resort 35km van Bela Bela. Jammer genoeg hebben we niet veel grote beesten gezien, maar het was wel plezant.
Zondag
Er is een tijd van komen en Heel jammer genoeg ook een tijd van gaan. Afscheid was helemaal niet fijn maar we hebben een ongelooflijk fijne tijd gehad hier in zuid-afrika.
Mis jullie allemaal, laat allemaal nog es iets van u horen en binnen een dikke vier weken zal ik u allemaal wel terug komen lastig vallen in real life
Baie Soen
Tegen15u kwamen ze uit de gate en kwas heel blij om Erik eindelijk terug te zien. Op ons gemakske met onze huurauto terug naar Bela Bela met een tussenstop aan de petrolport waar de steers ook is. Was ook de eerste stop van Steffie en mij op Zuid-Afrikaanse bodem dus da was wel beetje symbolisch. Daarna nog ff wat gepraat en dan ons bedje in. Sanderendaags was een lui dagje, iedereen op het gemak en in de namiddag ff nog wa gaan winkelen en ondertussen hadden de jongens dan ook een beeld van Bela Bela want de vorige dag was het al wat te donker om nog iets te zien. Aangezien de maandag (28 april) om een of andere reden hier een feestdag was konden we ‘s avonds naar Godfrey en Paulina en dan ook de jongens een beetje laten genieten van feestjes en clubs in de township. Na het gebruikelijke avondeten waarbij we weer mochten genieten van het zondag van Paulina die een geweldige kokkin is, was het dan weer de typische scheiding van mannen en vrouwen. Erik, Bert en ik samen pintjes pakken met Godfrey en James en Steffie met de vrouwen wat kletsen en dansjes doen. Daarna allemaal in the back of the bakkie en hop naar Club Paradise. Bert was de zitter en prater van dienst terwijl Erik net als Steffie en ik de eerste keer dadelijk de vibes te pakken had en aant shaken was en direct klikte met de plaatselijke bevolking. Een geslaagde avond!
’s Anderendaags allemaal beetje uitgeslapen en dan was het tijd om de jongens Talje te laten zien. Ze vonden het allebei mooie stage plaats en waren ook hier dadelijk snel betrokken bij de kindjes. En weer kreeg ik dezelfde feedback van Erik als we van Ann en Ben hadden gekregen: “Heel mooi om te zien hoe jullie met de kinderen om gaan.”
De 29ste was het dan zover. Tijd voor een tripje. Onze lang geleden uitgedachte trip van de Garden Route.
Bela Bela --> Port Elisabeth
Eerst met de auto naar Jo’burg airport (O.R.Tambo), en die weg kennen Steffie en ik ondertussen wel vanbuiten. Daar namen we een vliegtuigje naar P.E. Port Elisabeth. Deze stad ligt in het zuid-oosten van Zuid-Afrika. Hier aangekomen was het direct richting strand. Mooie rotsen, mooie schelpen, mooie golven, mooie Indische Oceaan. Veel tijd hadden we niet hier, dus na het strand was het tijd voor een slaapplaats te zoeken, iets te eten en onze tram in. We konden moeilijk de eerste dag al oververmoeid zijn, aangezien er ons nog een lange reis voor de boeg stond.
Port Elisabeth --> Knysna
Vroeg in de morgen opgestaan om eerst nog een beetje rond te kijken in PE. Erik heeft al direct die dag zijn mooi gebouwtjes gezien en we zijn zelfs een kerk binnengeweest. Na wat rondgelopen te hebben onze lelijke huurauto in en dan on the road. Eerst richting Tsitsikama National Park. Onderweg ff gestopt om te eten en niet lang na het eten gestopt omdat er een plaatje ‘big tree’ stond. Zo Big was hij nie ma kom twas ne boom. Daarna aangekomen aan Storms River mouth. Waar de stromrivier in de Indische Oceaan uitmondt. Heel mooi geweldig, alleen jammer dat we niet over de brug konden o.w.v. schade door de bosbranden die er geweest waren. Hierna hebben we daar nog even gezeten en iets gedronken, was wel fijn om daar te zitten, maar dan ook wel weer jammer dat de gebouwen de mooie natuur verwoest. Hierna door richting Knysna waar we een slaapplaats zouden zoeken. Onderweg gestopt bij de hoogste bungy jump ter wereld maar omdat het al laat was en door regen konden Steffie en Bert de sprong niet wagen. Dan maar doorgereden naar Knysna en een slaapplaatsje gevonden in ‘Island Vibes’.
Eten ’s avonds , we zitten dan wel in Zuid-Afrika maar hier startte onze reis rond de wereld qua eten betreft. Vanavond stond er chinees op de menu. Lekker en gezellig. Daarna nog even ons in de bar gezet en daarna ons bedje in.
Knysna --> mosselbaai
Van Knysna ging het via Wilderness en daarna ongelooflijke uitzichten in de ‘bergen’ die volgens Erik precies een dekentje over zich hadden liggen, naar Oudtshoorn. Hier aangekomen onmiddellijk naar de Voëlstruisfarm, de struisvogelboerderij. Grappige beestjes, fijn om te zien ma kben er nie op gaan zitten want dat vond ik beetje zielig. Wisten jullie btw dat die struisvogels hun hersenen kleiner zijn dan een van hun ogen?? J domme beesten dus. Na het verorberen van een struisvogel wok gerecht gingen we dan verder richting Mosselbaai, ons eindpunt. Daar aangekomen hebben we eerst een beetje gezocht naar de Post Office Tree. Een boomke waarvan de legende gaat dat een van de eerste zeevaarders daar een briefje had achtergelaten in een schoen voor de volgende schepen. Was eigenlijk wel beetje teleurstellend. Daarna was het op naar het strand. Bert en ik hebben ons gewaagd aan een zwempartijtje in de Indische Oceaan. Was helemaal niet TE koud en ik kan toch zeggen da ik in de Indisch oceaan heb gezwemmen (heb het al bij gezet op mijn lijstje van bezwommen zeeën en oceanen J ). Na even te relaxen een slaapplaats gevonden in een mooi victoriaans gebouw en ’s avonds wou Bert gaan eten in café Gannet. Bleek dus een mega sjieke bedoening te zijn, maar het eten was lekker dus al bij al viel het nog mee.
Na het eten hebben we op het terras in de backpackers nog wat teruggetrokken met wat glaasjes wijn en het is een discussie avond geworden, maar we zijn er allemaal zonder kleerscheuren uitgeraakt.
Mosselbaai --> Hermanus
Van mosselbaai ging het in de morgen richting Swellendam. Hier was eigenlijk geen fluit te zien dus hebben we daar gewoon eventjes gestopt om een hapje te eten. Ik was braaf en zette onze culinaire wereldreis verder door gewoon in hetzelfde land te blijven als we waren. Ik heb namelijk vetkoek gegeten. Vetkoek is hier typisch afrikaans. Het is een soort smoutebol met daar gehakt tussen, is wel lekker ma machtig. Na Swellendam terug even de auto in om terecht te komen in Cape Aghullas. Hier ligt het meest zuidelijke punt van Afrika en is de plaats waar de Indische Oceaan en de Atlantische elkaar tegenkomen. Voor alle duidelijkheid: als er geen plaatje stond dat het zo was zou ge die scheiding van oceanen nie merken he. J
Was wel mooie plaats en je kan als je wil er wel enkele spirituele ideeën krijgen. Hierna nam steffie het stuur over, maar dat had ze beter niet gedaan. De weg die we wouden volgen bleek niet echt een geasfalteerde weg te zijn. +/- 50km dirtroad dus we zijn goed door elkaar geschud. Na een kleine drink tussenstop kwamen we dan aan in Hermanus, De oorspronkelijke slaapplaats zou Betty’s Bay zijn maar aangezien hier niet veel slaapgelegenheid was en het ook nog te ver was, was Hermanus de tweede optie. Hier sliepen we voor de eerste keer in een iets minder luxueuze slaapkamer, maar wat heb je meer nodig dan een bed en een douche.
’s Avonds wouden we (geheel wereldreis gewijs) naar de in de streek bekende Italiaan gaan, maar omdat deze volgeboekt was en we zeker 2u moesten wachten voor een tafel zijn we maar naar zo een soort pizza hut gegaan (ma goedkoper en lekkerder dan pizza hut). Hierna ook hier aan de bar nog iets gedronken en Steffie en ik even wat gesocialized met wat andere studenten en dan ons bedje in.
Hermanus --> Cape Town
Van Hermanus ging het dan ‘s morgens naar Betty’s bay want ik moest en zou penguins zien. Zijn trouwens mega grappige beestjes. Na deze beestjes bekeken te hebben en geprobeerd om ze niet te veel te storen in hun dagelijkse bezigheid was het dan back on the road. Met als einddoel Cape Town. Maar eerst zouden we zeker in Stellenbosch wijn moeten proeven. ZO gezegd zo gedaan en Blaauwklippen was het wijnhuis dat ons hooggeacht bezoek kreeg. Na 4 wijnen en ene port gedronken te hebben waren vooral Steffie en ik niet meer in staat om nog veel ernstig te zeggen of te doen J dus dan maar iets eten. Op aanraden van de man van de backpackers in Hermanus gingen we eten in Spier. Wel grappig Buffet onder tentjes met entertainment aan tafel. Afrikaans zangers, djembe…. Wel een pak duurder als we verwacht hadden maar ja, ge zijt er maar een keer.
Stellenbosch city stond ons niet zo fel aan dus na een kleine cirkel in de stad te hebben gereden op naar DE MOEDERSTAD of te wel Cape Town.
Stresserend om op de juiste plaats te geraken zeker als de drie bijzitters niet echt overeen komen over het gebruik van de kaart J Uiteindelijk toch in Long Street geraakt bij onze backpackers en in de avond gaan eten in een Cubaans Restaurant (met cocktails J )
Cape Town
Opgestaan met geen mooi weer, het beklimmen van de tafelberg was dus al uitgesloten. Dan maar met volle moed naar de waterfront om te vragen of er nog plaats was om Robbeneiland te zien. Gelukkig hadden veel mensen gecanceld door slechte weer dus konden wij de boot op. Ok waterbenen heb ik dus niet want da deed toch nie goe in mijne maag. Op het eiland eerst een rondrit door een jonge maar zeer goede gids. Daarna door een ex gevangene door de ‘high security prison’e geleid. En als ge ziet hoe Nelson Mandela en andere (niet blanke) mannen hebben moeten leven in een cel waar ik zelfs niet uitgestrekt in kan leggen, dan wordt ge wel heel eventjes stil. Mooie ervaring en deel van een land met een uitgebreide geschiedenis.
Hierna hadden we reuzehonger en de Spur was dichtbij (commerciele steak keten) dus dat was ook weer handig. Na dat Steffie en Bert een dutje hadden gedaan hebben S en ik ons ff in het internet cafe beziggehouden en daarna heb ik nog ff met Steffie en Bert iets gedronken en gepraat terwijl Erik niet uit zijn bed geraakte J
Cape Town
Toen stonden we op en zag ik iemand op de wc staan om door het kleine venstertje een foto te gtrekken van Table Mountain. Het was namelijk mooi weer. Achteraf bleek dat de fotograaf Bert was. Wij dus op naar Table Mountain om hem te voet te beklimmen. Twee uur afzien voor mijn knietjes maar ik ben er geraakt en ik kan dus nu ook weer zeggen dat ik op table mountain ben geweest met mijn ventje.
Na de middag terug in de auto en na een eetstop in een supermarktje en een ontmoeting met een rare oude tante op naar cape of good hope (kaap de goede hoop). Na een heel lange rit maar wel mooie rit aangekomen en ook hier weer IK kan zeggen dat ik op kaap de goede hoop heb gestaan. allemaal wel mooie natuur waar je ongelooflijk stil van kan worden.
Bij onze terugkomst heeft Bert Spaghetti gekookt en daarna zetten Bert en Erik zich aan het schaken. Steffie en ik hebben het gehouden op wat kletsen en daarna ons bedje in, moe van een lange dag.
Capetown --> Bela Bela
In de morgen hebben we nog wat door Cape Town gedwaald en wat fotos van gebouwen genomen voor den Erik. Rond de middag dan de vlieger terug genomen naar Johannesburg en 's avonds aangekomen in Bela Bela. Romans Pizza was fijn voor een snelle hap en na een kort bezoekje aan joan, een rustig avondje en slaapje gehad.
Woensdag luie dag
Woensdag zou dan een lui dagje worden. Eerst even naar de winkel en na dat Steffie en Bert op hun verdere rondreis waren vertrokken deden Erik en ik het rustig aan. Gewoon samen zijn en wat praten. In de namiddag hebben we wel eventjes bij Joan moeten doorbrengen dus waren we met drie maar dat viel allemaal nog mee. In de late namiddag heeft Erik dan lekker voor me gekookt en in de avond zijn we lekker gaan zwemmen in de Hydro (het warm water zwembad in het resort in Bela Bela).
Donderdag
Op donderdag heb ik Erik even de school laten zien waar Steffie en ik nu remedial teachers zijn. Het is nie zo schokkend alleen vond hij het grote verschil tussen het klaslokaal van steffie en dat van mij wel grappig. Maar met een beetje creativiteit kan ik mijn lokaal wel fatsoenlijk inkleden.
Namiddag was het dan tijd voor een klein uitstapje. Ik nam Erik mee naar de crocodile farm. Foei had nooit gedacht dat die zo groot konden worden. En dan te bedenken dat er over heel die farm ik dacht meer als 20000 zaten. Wel interessant en bezoekje waard. 's Avonds ben ik met Erik naar de rotary meeting gegaan, alhoewel ik totaal nie wou ma ja, en daarna nog eentje gaan drinken en fijn gesprek in de plaatselijke pub O'Hagans.
Vrijdag:Menlyn
in de voormiddag op naar pretoria. Ik wou dolgraag 'the lion king' in de IMAX cinema zien. Jammer genoeg speelde ze die weer nie. Altijd pech met da stom shopping center. Dan maar een ander filmpje gezien daar, was toch niet zo duur.
Namiddag het heel rustig gehouden en op Erik zijn oh zo geliefde duckdeck gaan zitten. In de late namiddag zijn Steffie en Bert dan terug aangekomen en zijn we s'avonds nog gaan uiteten met Joan.
Zaterdag
Zaterdag zijn we gaan kijken naar de Nappy rally. een bikersbenefiet voor Talje. Erik was goed met Bosi (een kindje van Talje)
In de namiddag had ik dan een Game drive geregeled in Zebula, een soort resort 35km van Bela Bela. Jammer genoeg hebben we niet veel grote beesten gezien, maar het was wel plezant.
Zondag
Er is een tijd van komen en Heel jammer genoeg ook een tijd van gaan. Afscheid was helemaal niet fijn maar we hebben een ongelooflijk fijne tijd gehad hier in zuid-afrika.
Mis jullie allemaal, laat allemaal nog es iets van u horen en binnen een dikke vier weken zal ik u allemaal wel terug komen lastig vallen in real life
Baie Soen
donderdag 24 april 2008
april
april is tot nu toe meer een gewone maand. Alhoewel dat dat dan weer niet echt waar is. Er is toch veel meer gebeurd als ik zo op het eerste gedacht bekijk.
We hebben goed gewerkt in Talje. de laatste weken want na de paasvakantie zouden we ook andere stageplaatsen krijgen. Dus de paasvakantie hard gewerkt aan de therapy room, aan ons programma, aan ons files (moeten ze alleen nog vertalen.) en ook aan het verjaardagsfeestje van sonja.
Na de paasvakantie ( die hier een week langer duurde als thuis) was Sonja dan terug op maandag en was haar verrassingsfeestje. Ze heeft er van genoten en het cadeau van haar moeder te laten overvliegen viel duidelijk in de smaak.
Op dinsdag was het dan zo ver ( Ann Cox let nu goed op). Steffie en ik gingen die dag niet naar Talje maar onze eerste dag in Bela Bela Pre-Primary. Het kleuterschooltje in de location. Mega schattige kindjes. Maar het noodlot sloeg al snel toe. Woensdag moesten we voor Joan fotos gaan maken op de Primary school in Spa Park ( Mr. Adams school). Hij stelde voor dat als we ooit tijd hadden dat we altijd wel eens een paar uurtjes mochten komen proiberen om remedieringslessen te geven. Ok onze opleiding houdt dat nu nie bepaald in maar we hebben toch enige notie hiervan. Zo komt het dus dat we maar een weekje ( eigenlijk maar 3 voormiddagen) in de pri-primary hebben gestaan en nu in de lagere school remedieringsklasjes hebben.
De voormiddagen vliegen wel voorbij daar dus toch een teken dat we het graag doen, enige nadeel: in pre-primary moesten we pas om 9 uur daar zijn, in primary al om 7u30 dus des avonds zijn we wel moe. Ma ja nog maar twee nachtjes slapen en 'the boys' are here dus dan gaan we een goede tijd hebben en ook wat vakantie en hopelijk wat uitrusten.
Zal jullie na onze rondreis/bezoek van de jongens nog wel laten weten hoe het allemaal zit en zo blabla.
Feel free to let me know what is going on in ons apenlandje
baie groet en soene
Joris
We hebben goed gewerkt in Talje. de laatste weken want na de paasvakantie zouden we ook andere stageplaatsen krijgen. Dus de paasvakantie hard gewerkt aan de therapy room, aan ons programma, aan ons files (moeten ze alleen nog vertalen.) en ook aan het verjaardagsfeestje van sonja.
Na de paasvakantie ( die hier een week langer duurde als thuis) was Sonja dan terug op maandag en was haar verrassingsfeestje. Ze heeft er van genoten en het cadeau van haar moeder te laten overvliegen viel duidelijk in de smaak.
Op dinsdag was het dan zo ver ( Ann Cox let nu goed op). Steffie en ik gingen die dag niet naar Talje maar onze eerste dag in Bela Bela Pre-Primary. Het kleuterschooltje in de location. Mega schattige kindjes. Maar het noodlot sloeg al snel toe. Woensdag moesten we voor Joan fotos gaan maken op de Primary school in Spa Park ( Mr. Adams school). Hij stelde voor dat als we ooit tijd hadden dat we altijd wel eens een paar uurtjes mochten komen proiberen om remedieringslessen te geven. Ok onze opleiding houdt dat nu nie bepaald in maar we hebben toch enige notie hiervan. Zo komt het dus dat we maar een weekje ( eigenlijk maar 3 voormiddagen) in de pri-primary hebben gestaan en nu in de lagere school remedieringsklasjes hebben.
De voormiddagen vliegen wel voorbij daar dus toch een teken dat we het graag doen, enige nadeel: in pre-primary moesten we pas om 9 uur daar zijn, in primary al om 7u30 dus des avonds zijn we wel moe. Ma ja nog maar twee nachtjes slapen en 'the boys' are here dus dan gaan we een goede tijd hebben en ook wat vakantie en hopelijk wat uitrusten.
Zal jullie na onze rondreis/bezoek van de jongens nog wel laten weten hoe het allemaal zit en zo blabla.
Feel free to let me know what is going on in ons apenlandje
baie groet en soene
Joris
vrijdag 4 april 2008
FOTOOTJESSSSSSSSS
dames en heren,
ik ben zeer verheugd om u het blijde nieuws te melden dat we eindelijk foto's op het net hebben kunnen zetten
ga naar: http://cid-af090e0a9ebac287.spaces.live.com/
en daart zullen jullie al een deel van e fotos kunnen bekijken
moe nie worrie nie er komen er nog meer
Oom Joris ( en tannie titi)
ik ben zeer verheugd om u het blijde nieuws te melden dat we eindelijk foto's op het net hebben kunnen zetten
ga naar: http://cid-af090e0a9ebac287.spaces.live.com/
en daart zullen jullie al een deel van e fotos kunnen bekijken
moe nie worrie nie er komen er nog meer
Oom Joris ( en tannie titi)
donderdag 3 april 2008
BENEFIET BENEFIET BENEFIET
Voor de mensen die de mail niet hebben gehad:
Nu vrijdag 4 april is er een benefiet ten voordele van een kleuterschooltje dat dringend nood heeft aan geld om de waterrekening te kunnen betalen. Binnen twee weken gaan we ook onze stage daar doen en we willen hen graag ook op deze manier ondersteunen. Dusa als je kan GAAN MET DIE BANAAN en kijkt op gene euro :p
Nu vrijdag 4 april in cafe den hemel in scherpenheuvel - zichem ergens
BE THERE
Nu vrijdag 4 april is er een benefiet ten voordele van een kleuterschooltje dat dringend nood heeft aan geld om de waterrekening te kunnen betalen. Binnen twee weken gaan we ook onze stage daar doen en we willen hen graag ook op deze manier ondersteunen. Dusa als je kan GAAN MET DIE BANAAN en kijkt op gene euro :p
Nu vrijdag 4 april in cafe den hemel in scherpenheuvel - zichem ergens
BE THERE
Weekend Pretoria – Parys
Na een weekje onder ons twee, waarin we maandag een etentje met joan hebben gehad, ik goed ziek ben geweest (donderdag zelfs niet naar stage) kwam er dan een fijn weekendje (28 – 29 – 30 maart) aan.
We hadden afgesproken met Andries en Jeroen, de twee jongens van lerarenopleiding die op de Belgian Campus verblijven en ook hier in Bela Bela een klein projectje hebben lopen in Johan zijn school.
Vrijdag iets vroeger gestopt in Talje en thuis rap onze rugzakken gereed gemaakt. Half twee nog wat spullen gaan kopen en rond twee uur verlieten we in de Landrover eindelijk nog eens een keer Bela Bela. We waren het hier precies een beetje beu want vant moment dat we de laatste robot (rode lichten) van Bela Bela achter ons lieten viel er een last van ons af en waren we allebei veel beter gezind.
Op naar pretoria, zonder echte grote problemen op de Belgian Campus terecht gekomen. Jeroen en Andries waren goede gastheren en na een kort gesprekje met de baas (Enrico Jacobs) kon de fun beginnen. Eerst ff en rondleiding op de campus en kennis gemaakt met nog enkele Belgjes. Daarna in hunne ‘Bob’, dat is de auto die ze mogen gebruiken en die ze maar zo hebben genoemd, en iets eten op een terrasje aan een shoppingcenter Wonderpark genoemd. Daar kregen we te horen dat op de trip die we de volgende dag gingen maken we oude bekenden gingen terugzien. Kirsten en Pieterjan hadden toegezegd om ook mee te gaan.
Hierna zijn we nog iets gaan drinken in hun plaatselijke O’Hagans met alle Belgjes en het was zo plezant dat het uiteindelijk half drie werd en dat was niet zo goed want we moesten vroeg op.
’s Anderendaags (zaterdag) rond zeven uur opgestaan en gemerkt dat de mannen nogal kunnen treuzelen J Maar uiteindelijk toch kunnen vertrekken op naar Potchefstroom om Kirsten en PJ op te halen. Dat is wel een stukje rijden maar het is mij gelukt om zonder ongelukken en te veel stress daar te raken.
Na Kirsten en PJ op te halen nog een dertig km lange weg door een prachtig heuvelachtig landschap naar Parys. Daar aangekomen op zoek naar het resort waar we zouden verblijven, maar dat zou nog een helse onderneming worden. Tegen half vier er toch geraakt uiteindelijk.
Half vijf was dan onze eerste activiteit: QuadBiking zoals ze het hier noemen. Niet zo plezant als die keer dat ik het in Turkije heb gedaan maar met een geweldige companie is alles mega J. Alleen de begeleider was nogal debiel en na dat onze quad voor de zoveelste keer stilviel (en ik zeg er in alle eerlijkheid bij dat het NIET mijn fout was) heeft hij ons gewoon in het midden van de bush achtergelaten. Maar Steffie en ik laten ons niet zo snel uit ons lood slaan dus hebben we maar kleine fotoshoot gedaan en dan te voet terug.
Daarna was iedereen wel toe aan een douchke maar waar we niet aan gedacht hadden was dat we ook moesten eten en drinken, en in het resort was geen winkel. Pj en Jeroen offerden zich dus op om terug naar Parys te gaan om daar inkopen te doen en de rest nam toen een douchke.
Na hun terugkeer hebben we lekker gebraaid en hebben we een heel gezellig, grappig, fantastisch avondje gehad in een resort in the middle of nowhere met een paar glaasjes lekkere wijn. Fantastisch geamuseerd, moeten we zeker nog eens overdoen, ook al is het dan terug in het apenland België, vraag me trouwens af hoe het zou zijn als ik nu daar stage zou doen, maar denk dat ik zowiezo hier beter af ben J
Anyway, weer veel te laat gaan slapen dus en smorgens weer vroeg op. Om negen uur moesten we immers klaarstaan aan ‘the boathouse’ voor onze rafting.
Na wat uitleg kropen we dan in onze boot. Niet zo een grote boot zoals iedereen wel kent van televisie en zo maar een bootje voor 2. Ik en Kirsten in een bootje, en al die willen te kapren varen moeten mannen met baarden zijn, en aangezien ik mij pas geschoren had en Kirsten nogal moeilijk een baard kan laten groeien, was het natuurlijk vragen om beetje problemen. Of was het nu omdat de slimste vanvoor moest zitten en ik Kirsten daar heb laten plaatsnemen ???? J
Nee nee twas heel plezant, Kirsten zag niet altijd elke rots die we moesten ontwijken dus bij de eerste ‘rapid’ (stroomversnelling) geraakten we al vast te zitten op een rots en bij de waterchacha (op en neer ‘rocken’ om de boot los te krijgen) belanden we al in het water. Wel ff schrikken maar niks ernstig gebeurd en is natuurlijk ook wel lachen.
Zonder veel andere problemen toch goed door de trip geraakt en veilig en wel terug in het kamp kunnen aanmeren. Kirsten en ik zijn toch ook een goed team hoor.
Dan was het rap iets eten en opruimen en vertrekken want we hadden nog een hele lange weg voor de boeg. Zeker voor Steffie en mijzelf! Eerst een drie kwartiertjes naar Potch, Pieterjan en Kirsten afgooien en tanken. Daarna een dikke twee en half uur rijden terug naar de Belgian Campus om een computer en onze lakens op te halen. Na afscheid genomen te hebben van de mannen tegen half negen eindelijk kunnen vertrekken terug naar ‘thuis’, Bela Bela. En met eerst wat verkeerd gerij en gestress (btw Steffie heeft vanaf Potch terug gereden en een ongelooflijk moeilijk en druk parcour in Jo’burg vlekkeloos afgelegd) op de N1 richting Polokwane geraakt. En tegen 21u40 dan toch eindelijk terug thuis geraakt.
Mega weekend, toffe dingen gedaan, MEGA tof gezelschap… Kortom weekend meer dan geslaagd, maar jammer genoeg is het nu ‘back to reality’ maar er staat nog vanalles in het verschiet dus denk dat we nog wel verrassinkjes gaan krijgen J
Voila jullie zijn weer up to date gehouden door mij, en ik doe mijn best om dat te doen met al die internet problemen en powercuts en blabla en hoewel ik het hier geweldig naar mijn zin heb en me wel beetje thuis voel. Toch mis ik mijn echte thuis en jullie toch ook een beetje hoor.
Baie groet
Oom Jonis (alle kinderen en staff noemen we wel anders J )
We hadden afgesproken met Andries en Jeroen, de twee jongens van lerarenopleiding die op de Belgian Campus verblijven en ook hier in Bela Bela een klein projectje hebben lopen in Johan zijn school.
Vrijdag iets vroeger gestopt in Talje en thuis rap onze rugzakken gereed gemaakt. Half twee nog wat spullen gaan kopen en rond twee uur verlieten we in de Landrover eindelijk nog eens een keer Bela Bela. We waren het hier precies een beetje beu want vant moment dat we de laatste robot (rode lichten) van Bela Bela achter ons lieten viel er een last van ons af en waren we allebei veel beter gezind.
Op naar pretoria, zonder echte grote problemen op de Belgian Campus terecht gekomen. Jeroen en Andries waren goede gastheren en na een kort gesprekje met de baas (Enrico Jacobs) kon de fun beginnen. Eerst ff en rondleiding op de campus en kennis gemaakt met nog enkele Belgjes. Daarna in hunne ‘Bob’, dat is de auto die ze mogen gebruiken en die ze maar zo hebben genoemd, en iets eten op een terrasje aan een shoppingcenter Wonderpark genoemd. Daar kregen we te horen dat op de trip die we de volgende dag gingen maken we oude bekenden gingen terugzien. Kirsten en Pieterjan hadden toegezegd om ook mee te gaan.
Hierna zijn we nog iets gaan drinken in hun plaatselijke O’Hagans met alle Belgjes en het was zo plezant dat het uiteindelijk half drie werd en dat was niet zo goed want we moesten vroeg op.
’s Anderendaags (zaterdag) rond zeven uur opgestaan en gemerkt dat de mannen nogal kunnen treuzelen J Maar uiteindelijk toch kunnen vertrekken op naar Potchefstroom om Kirsten en PJ op te halen. Dat is wel een stukje rijden maar het is mij gelukt om zonder ongelukken en te veel stress daar te raken.
Na Kirsten en PJ op te halen nog een dertig km lange weg door een prachtig heuvelachtig landschap naar Parys. Daar aangekomen op zoek naar het resort waar we zouden verblijven, maar dat zou nog een helse onderneming worden. Tegen half vier er toch geraakt uiteindelijk.
Half vijf was dan onze eerste activiteit: QuadBiking zoals ze het hier noemen. Niet zo plezant als die keer dat ik het in Turkije heb gedaan maar met een geweldige companie is alles mega J. Alleen de begeleider was nogal debiel en na dat onze quad voor de zoveelste keer stilviel (en ik zeg er in alle eerlijkheid bij dat het NIET mijn fout was) heeft hij ons gewoon in het midden van de bush achtergelaten. Maar Steffie en ik laten ons niet zo snel uit ons lood slaan dus hebben we maar kleine fotoshoot gedaan en dan te voet terug.
Daarna was iedereen wel toe aan een douchke maar waar we niet aan gedacht hadden was dat we ook moesten eten en drinken, en in het resort was geen winkel. Pj en Jeroen offerden zich dus op om terug naar Parys te gaan om daar inkopen te doen en de rest nam toen een douchke.
Na hun terugkeer hebben we lekker gebraaid en hebben we een heel gezellig, grappig, fantastisch avondje gehad in een resort in the middle of nowhere met een paar glaasjes lekkere wijn. Fantastisch geamuseerd, moeten we zeker nog eens overdoen, ook al is het dan terug in het apenland België, vraag me trouwens af hoe het zou zijn als ik nu daar stage zou doen, maar denk dat ik zowiezo hier beter af ben J
Anyway, weer veel te laat gaan slapen dus en smorgens weer vroeg op. Om negen uur moesten we immers klaarstaan aan ‘the boathouse’ voor onze rafting.
Na wat uitleg kropen we dan in onze boot. Niet zo een grote boot zoals iedereen wel kent van televisie en zo maar een bootje voor 2. Ik en Kirsten in een bootje, en al die willen te kapren varen moeten mannen met baarden zijn, en aangezien ik mij pas geschoren had en Kirsten nogal moeilijk een baard kan laten groeien, was het natuurlijk vragen om beetje problemen. Of was het nu omdat de slimste vanvoor moest zitten en ik Kirsten daar heb laten plaatsnemen ???? J
Nee nee twas heel plezant, Kirsten zag niet altijd elke rots die we moesten ontwijken dus bij de eerste ‘rapid’ (stroomversnelling) geraakten we al vast te zitten op een rots en bij de waterchacha (op en neer ‘rocken’ om de boot los te krijgen) belanden we al in het water. Wel ff schrikken maar niks ernstig gebeurd en is natuurlijk ook wel lachen.
Zonder veel andere problemen toch goed door de trip geraakt en veilig en wel terug in het kamp kunnen aanmeren. Kirsten en ik zijn toch ook een goed team hoor.
Dan was het rap iets eten en opruimen en vertrekken want we hadden nog een hele lange weg voor de boeg. Zeker voor Steffie en mijzelf! Eerst een drie kwartiertjes naar Potch, Pieterjan en Kirsten afgooien en tanken. Daarna een dikke twee en half uur rijden terug naar de Belgian Campus om een computer en onze lakens op te halen. Na afscheid genomen te hebben van de mannen tegen half negen eindelijk kunnen vertrekken terug naar ‘thuis’, Bela Bela. En met eerst wat verkeerd gerij en gestress (btw Steffie heeft vanaf Potch terug gereden en een ongelooflijk moeilijk en druk parcour in Jo’burg vlekkeloos afgelegd) op de N1 richting Polokwane geraakt. En tegen 21u40 dan toch eindelijk terug thuis geraakt.
Mega weekend, toffe dingen gedaan, MEGA tof gezelschap… Kortom weekend meer dan geslaagd, maar jammer genoeg is het nu ‘back to reality’ maar er staat nog vanalles in het verschiet dus denk dat we nog wel verrassinkjes gaan krijgen J
Voila jullie zijn weer up to date gehouden door mij, en ik doe mijn best om dat te doen met al die internet problemen en powercuts en blabla en hoewel ik het hier geweldig naar mijn zin heb en me wel beetje thuis voel. Toch mis ik mijn echte thuis en jullie toch ook een beetje hoor.
Baie groet
Oom Jonis (alle kinderen en staff noemen we wel anders J )
Bezoek Kirsten en Pieterjan en paaswake in de township
Vrijdagmorgen 8u30 (en dat nadat ik tot bijna 4u alleen bij Joan had gezeten). Kwamen Kirsten en Pieterjan aan in Warmbaths en ben ik hen de weg gaan tonen. Zoals verwacht zag ik er zo slecht uit dat ze bijna moeite moesten doen om me te herkennen ma ja.
Vrijdag door de dag wat met hen en Ann en Ben gechatterd over vanalles en nog wat, een lunch gehad met Joan en haar ondertussen bij ons alom bekende spaghetti saus. Tegen een uur of vier zijn ze dan vertrokken om Ben en Ann terug te brengen naar de luchthaven om dan na veel omzwervingen en stress terug bij ons aan te komen rond half negen.
Een rustig avondje onder ons vier gehad, met beetje wijn en bier en mijn eerste waterpijp (gene paniek het was met FRUITTABAK, niet met zwaardere drugs)
Zaterdag hebben ze op hun beurt kennis gemaakt met Talje en ze waren heel jaloers op onze stageplaats. Het sociale leven van Potch, waar zij zitten en de stageplaatsen hier, zou de perfecte combinatie zijn, naart schijnt ma da gaat allemaal nie zo he J
Na Talje hebben zij ons kennis laten maken met Wimpy’s, een hamburgerbar in het centrum die we zelf nog niet hadden opgemerkt. En hebben we met hen de plaatselijke winkeltjes, marktjes en de plaatselijke O’Hagans aangedaan.
In de namiddag besloten we om niet uit te gaan, maar de ervaring van een paaswake in de township te gaan beleven. Om 19u dus bij Godfrey en Paulina aangekomen, om om acht uur in de mis te zijn. De paaswake begon eigenlijk beetje zelfde als thuis. Alles donker, de kerk enkel verlicht met alle kaarsjes die iedereen zelf meebracht en aangestoken waren door de nieuwe paaskaars. Daarna kwam (denk ik want alles was in het Sutu) het paasverhaal onderbroken met liederen aan de beurt. Op een bepaald moment in da verhaal verrijst Jezus. Amai mijn voeten, nu heb ik het gevoeld dat hij verrezen is hoor. De doeken voor het kruisbeeld werden met een ruk weggehaald en de overvolle kerk begon te zingen, te roepen, te dansen, te fluiten. Mega ervaring en AGAIN: These blacks can sing.
Daarna kwam de preek van de pastoor die denk ik bijna een uur duurde (en dit meen ik letterlijk).
Uiteindelijk hebben we de mis meegevolgd tot 1u snachts (bedenk even dat hij om acht uur was gestart en dat we dus vijf uur al in een mis in het sutu zaten) en hebben we ons dan terug naar onze auto laten begeleiden. Mooie ervaring, maar na zoveel uren is het wel genoeg!
Op paaszondag hebben Paashaas K en paashaas PJ dan voor een verrassing gezorgd adhv een appartement vol met verstopte eitjes. En na nog een bezoekje aan Talje en een drankje in O’Hagans hebben we dan afscheid genomen van hen, maar met de belofte dat we zeker Potch ne keer gaan bezoeken (wsch in Mei)
Weer een plezant weekend, met weinig slaap en dat heeft soms wel wat kleine negatieve gevolgen, maar dat is het waard. EN nu is het terug onder ons twee, en dat is wel beetje stil opeens, maar we hebben het goe onder ons twee!!!
Baie groet en baie soen
J
Vrijdag door de dag wat met hen en Ann en Ben gechatterd over vanalles en nog wat, een lunch gehad met Joan en haar ondertussen bij ons alom bekende spaghetti saus. Tegen een uur of vier zijn ze dan vertrokken om Ben en Ann terug te brengen naar de luchthaven om dan na veel omzwervingen en stress terug bij ons aan te komen rond half negen.
Een rustig avondje onder ons vier gehad, met beetje wijn en bier en mijn eerste waterpijp (gene paniek het was met FRUITTABAK, niet met zwaardere drugs)
Zaterdag hebben ze op hun beurt kennis gemaakt met Talje en ze waren heel jaloers op onze stageplaats. Het sociale leven van Potch, waar zij zitten en de stageplaatsen hier, zou de perfecte combinatie zijn, naart schijnt ma da gaat allemaal nie zo he J
Na Talje hebben zij ons kennis laten maken met Wimpy’s, een hamburgerbar in het centrum die we zelf nog niet hadden opgemerkt. En hebben we met hen de plaatselijke winkeltjes, marktjes en de plaatselijke O’Hagans aangedaan.
In de namiddag besloten we om niet uit te gaan, maar de ervaring van een paaswake in de township te gaan beleven. Om 19u dus bij Godfrey en Paulina aangekomen, om om acht uur in de mis te zijn. De paaswake begon eigenlijk beetje zelfde als thuis. Alles donker, de kerk enkel verlicht met alle kaarsjes die iedereen zelf meebracht en aangestoken waren door de nieuwe paaskaars. Daarna kwam (denk ik want alles was in het Sutu) het paasverhaal onderbroken met liederen aan de beurt. Op een bepaald moment in da verhaal verrijst Jezus. Amai mijn voeten, nu heb ik het gevoeld dat hij verrezen is hoor. De doeken voor het kruisbeeld werden met een ruk weggehaald en de overvolle kerk begon te zingen, te roepen, te dansen, te fluiten. Mega ervaring en AGAIN: These blacks can sing.
Daarna kwam de preek van de pastoor die denk ik bijna een uur duurde (en dit meen ik letterlijk).
Uiteindelijk hebben we de mis meegevolgd tot 1u snachts (bedenk even dat hij om acht uur was gestart en dat we dus vijf uur al in een mis in het sutu zaten) en hebben we ons dan terug naar onze auto laten begeleiden. Mooie ervaring, maar na zoveel uren is het wel genoeg!
Op paaszondag hebben Paashaas K en paashaas PJ dan voor een verrassing gezorgd adhv een appartement vol met verstopte eitjes. En na nog een bezoekje aan Talje en een drankje in O’Hagans hebben we dan afscheid genomen van hen, maar met de belofte dat we zeker Potch ne keer gaan bezoeken (wsch in Mei)
Weer een plezant weekend, met weinig slaap en dat heeft soms wel wat kleine negatieve gevolgen, maar dat is het waard. EN nu is het terug onder ons twee, en dat is wel beetje stil opeens, maar we hebben het goe onder ons twee!!!
Baie groet en baie soen
J
Steffie’s verjaardag:
In de week dat Ben en Ann hier waren verjaarde Steffie ook. Dinsdag 18 maart 2008 is een dag die in mijn geheugen, maar zeker in dat van Steffie staat gegrift.
Voorbereidingen tussen mij en Joan (en Sonja een beetje) zijn eigenlijk al gestart van week 2 dat we hier waren, dus ongeruste mensen, we hebben ons best gedaan.
Haar verjaardag werd geopend door een onderonsje rond middernacht, met Joan en wij twee waar ze al haar cadeautje van Jessica (Joan’s puppy pekinees) mocht opendoen en we veel gelachen hebben.
In de voormiddag was bezoek aan Talje aan de beurt en een mega mooie taart met de krant foto op en het prachtige gezang van de Staff (zoals Joan zou zeggen: DAMN THESE BLACKS CAN SING) brachten Steffie (en ook beetje Ann) zelfs tot enkele traantjes. Cadeautjes van huis talje waren natuurlijk ook nog op zijn plaats en tijdens de lunch kwamen er zelfs nog bloemen aan.
Rond 18u werden we dan verwacht in Joan haar huis voor the birthday diner. Ik was ceremoniemeester! J We zijn gestart met een zelfgemaakte kaart. Een afrikaans schilderij gemaakt door een van de kinderen van Thusanang, met op de achterkant een sprookje, gemaakt door een student van de KHLim (ik dus J).
Hierna kwam de vervanger van the birthdaybullfrog (want steffie heeft schrik van kikkers) met alle cadeautjes. God was Steffie een blije vogel met al die cadeautjes, en soms zelfs nog meer blij met alle prullekes die Joan had gebruikt om ze in te pakken.
Hierna kwam een lekker dinertje: we zijn gestart met fruitsatétjes, daarna kwam het hoofdgerecht met gebraaide steak en wat groenten en lookbrood (is hier btw heel lekker). Toen kwam de pièce de résistance zoals Joan het zo mooi had gezegd. Niet het dessert maar het cadeautje van Joan, Sonja en mezelf: een zilveren kettinkje met daaraan een zilveren afrika en een inkerving op de plaats waar warmbaths ligt.
Daarna het dessert en nog een lange avond met Joan, we hebben zelfs heel veel meegezongen met Helmut Lotti (out of africa) en Misses Jones J
Avond afgesloten met het vooruitzicht dat we sanderendaags pas om negen uur ergens moesten zijn, dus ietske langer mochten slapenJ!
Voorbereidingen tussen mij en Joan (en Sonja een beetje) zijn eigenlijk al gestart van week 2 dat we hier waren, dus ongeruste mensen, we hebben ons best gedaan.
Haar verjaardag werd geopend door een onderonsje rond middernacht, met Joan en wij twee waar ze al haar cadeautje van Jessica (Joan’s puppy pekinees) mocht opendoen en we veel gelachen hebben.
In de voormiddag was bezoek aan Talje aan de beurt en een mega mooie taart met de krant foto op en het prachtige gezang van de Staff (zoals Joan zou zeggen: DAMN THESE BLACKS CAN SING) brachten Steffie (en ook beetje Ann) zelfs tot enkele traantjes. Cadeautjes van huis talje waren natuurlijk ook nog op zijn plaats en tijdens de lunch kwamen er zelfs nog bloemen aan.
Rond 18u werden we dan verwacht in Joan haar huis voor the birthday diner. Ik was ceremoniemeester! J We zijn gestart met een zelfgemaakte kaart. Een afrikaans schilderij gemaakt door een van de kinderen van Thusanang, met op de achterkant een sprookje, gemaakt door een student van de KHLim (ik dus J).
Hierna kwam de vervanger van the birthdaybullfrog (want steffie heeft schrik van kikkers) met alle cadeautjes. God was Steffie een blije vogel met al die cadeautjes, en soms zelfs nog meer blij met alle prullekes die Joan had gebruikt om ze in te pakken.
Hierna kwam een lekker dinertje: we zijn gestart met fruitsatétjes, daarna kwam het hoofdgerecht met gebraaide steak en wat groenten en lookbrood (is hier btw heel lekker). Toen kwam de pièce de résistance zoals Joan het zo mooi had gezegd. Niet het dessert maar het cadeautje van Joan, Sonja en mezelf: een zilveren kettinkje met daaraan een zilveren afrika en een inkerving op de plaats waar warmbaths ligt.
Daarna het dessert en nog een lange avond met Joan, we hebben zelfs heel veel meegezongen met Helmut Lotti (out of africa) en Misses Jones J
Avond afgesloten met het vooruitzicht dat we sanderendaags pas om negen uur ergens moesten zijn, dus ietske langer mochten slapenJ!
Bezoek Ben en Ann
Maandag na weekendje township al een nieuw avontuur: onder ons twee in de auto naar Jo’burg international airport om Ann en Ben te halen. Weg naar daar geen probleem, maar die parking. Foei foei, als ge denkt dat parkeren in Zaventem een probleem is, kom hier dan maar ne keer een parkeerplaats vinden in de vierhoge overdekte parking MET NE DIKKE LANDROVER (Joan hare auto).
Uiteindelijk na veel vertraging kwamen ze aan bij ons (in de terminal waar boven de deur in grote letters staat: “ enter at own risk” à geruststellend he)
In de auto en hop naar de ‘pothole capital of South Africa’ Warmbaths.
Gedurende de hele week hebben we hen op sleeptouw genomen naar alle projecten die wij en Joan kennen. Hebben we enkele plezante etentjes gehad (Denk da ik de bijna 5 kilo die ik kwijt was nu wel terug bijgekomen ben), plezante gesprekavondjes etc…
Ben en Ann als ge dit leest: Twas vermoeiende week ook voor ons, maar wij hebben toch ook genoten van jullie gezelschap EN jullie begrip!!!
Unis
Uiteindelijk na veel vertraging kwamen ze aan bij ons (in de terminal waar boven de deur in grote letters staat: “ enter at own risk” à geruststellend he)
In de auto en hop naar de ‘pothole capital of South Africa’ Warmbaths.
Gedurende de hele week hebben we hen op sleeptouw genomen naar alle projecten die wij en Joan kennen. Hebben we enkele plezante etentjes gehad (Denk da ik de bijna 5 kilo die ik kwijt was nu wel terug bijgekomen ben), plezante gesprekavondjes etc…
Ben en Ann als ge dit leest: Twas vermoeiende week ook voor ons, maar wij hebben toch ook genoten van jullie gezelschap EN jullie begrip!!!
Unis
Township
Zoals de meeste onder jullie weten zijn hier vorig jaar ook drie meisjes van onze school geweest en we hadden met hen op voorhand al ff afgesproken om wat info te krijgen. Een van de dingen die ze ons vertelden was dat als Joan zegt dat we moeten bellen naar Godfrey en Paulina dat we dat zeker dadelijk moeten doen.
Godfrey en Paulina zijn twee zwarte vrienden van Joan. Ze leven hier in de location, township. Ze hebben twee fantastische dochters en een slimme knappe zoon. Ze houden ervan om ook betrokken te raken in heel da internationaliserings gedoe en nodigen dan ook Joan haar studenten uit bij hun thuis.
15 en 16 maart was het dan zo ver. Godfrey kwam ons ophalen bij Joan om 15u en we gingen rechtstreeks naar hun thuis in de township (hebben ondertussen al gemerkt dat de weg terugvinden in zo’n township echt nie makkelijk is) Eerst werden we hartelijk onthaald door Paulina en haar dochters en lieten ze ons dadelijk genieten van hun muziek. In de township is het ondanks alle miserie die ze kennen, precies altijd feest. Waar je ook gaat overal hoor je wel keiharde muziek spelen. Na wat fotos van hun gezin bekeken te hebben was het tijd voor pap en braai (ziet ge wel da ik nie loog als we ik zei da we da hier gingen eten!) Twas eigenlijk wel lekker en met je handen eten kan wel heel fijn zijn, alleen soms wa smerig J. Na het eten wou ik helpen afdrogen, want dat doe je in België toch als je ergens op bezoek bent en een beleefde jongen als mij bent. Maar ik kon al snel aflezen aan hun gezichten da da nie zo een goed idee was. Het is gewoon not done dat een man veel helpt in de keuken in hun cultuur. Een man maakt eigenlijk alleen het vlees op de braai gereed.
Steffie dus helpen in de keuken en ik met godfrey buiten met een pintje en een sigaret. Godfrey is hier in zuid-afrika een agent van de National Security, best vergelijkbaar met de CIA of FBI in de USA ma natuurlijk belange niet zo goed betaald als daar J.
Heb dus tijdens dat gesprekje veel daarover gehad en ook over zijn cultuur en hoe hij daar als vader in staat.
Na de afwas ging steffie met de meisjes tuttefrut kopen, want je ziet ze daar nooit zonder J, even daarna ging ze met de meisjes mee naar ‘breakdance’ kijken. Achteraf bleek dat ze mee met de meisjes naar hun liefjes was, maar de meisjes zijn braaf geweest, zelfs handje vasthouden mocht niet en hebben ze dan ook niet gedaan. Ik was ondertussen met Godfrey in zijn luxueuse BMW een tourke door de township aan het maken.
Rond een uur of tien met 6 man in diene BMW (Steffie, Godfrey, Paulina, twee van haar zussen en ik) richting Club Paradise. De place to be op zaterdag avond in de township. Godfrey ging niet mee binnen o.w.v. zijn beroep. Dus na een fouillering gingen we binnen in de club. Stel je voor: een donkere voetbalkantine waar alleen maar zwarte mensen zitten die je allemaal aanstaren alsof je een blauwe huid hebt. Iedereen komt er binnen en gaat er aan tafeltjes zitten. Geen stoelen meer ? geen probleem, haal gewoon een tuinstoel uit de hoek en als die op zijn zijn er nog altijd lege bierbakken om op te zitten.
Na een kleine 10 minuten voelde we ons wel op ons gemak en stonden we op om te dansen (niet op een dansvloer of zo ma gewoon stoel aan de kant en shaken). We werden dadelijk al meer geaccepteerd door de locals en ze waren ongelooflijk verbaasd over onze danstalentenJ (jullie kunnen niet van europa zijn want jullie kunnen even goed dansen als ons)
Ondertussen hield Paulina een oogje int zeil en de enige moment dat ik echt schrik heb gehad was toen er een klein gevechtje ontstond, maar dat was snel opgelost.
Tegen een uur of 2 slapen, in hun toch wel mooie huis. (voor de naïevelingen, niet iedereen in de township leeft in golfplaten huisjes, alhoewel da die er ook wel zijn hoor). Steffie en ik in een dubbel bed en wekker om 8u om naar de mis te gaan.
Omdat het regende en de mis op palmzondag in openlucht zou zijn, hebben we die mis dus gemist (voor niks opgestaan) maar er komen nog wel gelegenheden.
Nog samen met hun middag gegeten, steffie en ik hebben daarna opgeruimd en daarna naar huis voor een beetje te rusten, want er kwam nog een drukke week aan.
Joris G, Warmbaths
BTW: Fotos op blog zetten is nog klein probleempje, maar doe mijn best. Op deze manier hebben jullie toch al een beeld en als het niet lukt kunnen jullie de foto’s nog wel zien als ik terug ben (en dan afgestudeerd, professioneel bachelor in de orthopedagogie J )
Godfrey en Paulina zijn twee zwarte vrienden van Joan. Ze leven hier in de location, township. Ze hebben twee fantastische dochters en een slimme knappe zoon. Ze houden ervan om ook betrokken te raken in heel da internationaliserings gedoe en nodigen dan ook Joan haar studenten uit bij hun thuis.
15 en 16 maart was het dan zo ver. Godfrey kwam ons ophalen bij Joan om 15u en we gingen rechtstreeks naar hun thuis in de township (hebben ondertussen al gemerkt dat de weg terugvinden in zo’n township echt nie makkelijk is) Eerst werden we hartelijk onthaald door Paulina en haar dochters en lieten ze ons dadelijk genieten van hun muziek. In de township is het ondanks alle miserie die ze kennen, precies altijd feest. Waar je ook gaat overal hoor je wel keiharde muziek spelen. Na wat fotos van hun gezin bekeken te hebben was het tijd voor pap en braai (ziet ge wel da ik nie loog als we ik zei da we da hier gingen eten!) Twas eigenlijk wel lekker en met je handen eten kan wel heel fijn zijn, alleen soms wa smerig J. Na het eten wou ik helpen afdrogen, want dat doe je in België toch als je ergens op bezoek bent en een beleefde jongen als mij bent. Maar ik kon al snel aflezen aan hun gezichten da da nie zo een goed idee was. Het is gewoon not done dat een man veel helpt in de keuken in hun cultuur. Een man maakt eigenlijk alleen het vlees op de braai gereed.
Steffie dus helpen in de keuken en ik met godfrey buiten met een pintje en een sigaret. Godfrey is hier in zuid-afrika een agent van de National Security, best vergelijkbaar met de CIA of FBI in de USA ma natuurlijk belange niet zo goed betaald als daar J.
Heb dus tijdens dat gesprekje veel daarover gehad en ook over zijn cultuur en hoe hij daar als vader in staat.
Na de afwas ging steffie met de meisjes tuttefrut kopen, want je ziet ze daar nooit zonder J, even daarna ging ze met de meisjes mee naar ‘breakdance’ kijken. Achteraf bleek dat ze mee met de meisjes naar hun liefjes was, maar de meisjes zijn braaf geweest, zelfs handje vasthouden mocht niet en hebben ze dan ook niet gedaan. Ik was ondertussen met Godfrey in zijn luxueuse BMW een tourke door de township aan het maken.
Rond een uur of tien met 6 man in diene BMW (Steffie, Godfrey, Paulina, twee van haar zussen en ik) richting Club Paradise. De place to be op zaterdag avond in de township. Godfrey ging niet mee binnen o.w.v. zijn beroep. Dus na een fouillering gingen we binnen in de club. Stel je voor: een donkere voetbalkantine waar alleen maar zwarte mensen zitten die je allemaal aanstaren alsof je een blauwe huid hebt. Iedereen komt er binnen en gaat er aan tafeltjes zitten. Geen stoelen meer ? geen probleem, haal gewoon een tuinstoel uit de hoek en als die op zijn zijn er nog altijd lege bierbakken om op te zitten.
Na een kleine 10 minuten voelde we ons wel op ons gemak en stonden we op om te dansen (niet op een dansvloer of zo ma gewoon stoel aan de kant en shaken). We werden dadelijk al meer geaccepteerd door de locals en ze waren ongelooflijk verbaasd over onze danstalentenJ (jullie kunnen niet van europa zijn want jullie kunnen even goed dansen als ons)
Ondertussen hield Paulina een oogje int zeil en de enige moment dat ik echt schrik heb gehad was toen er een klein gevechtje ontstond, maar dat was snel opgelost.
Tegen een uur of 2 slapen, in hun toch wel mooie huis. (voor de naïevelingen, niet iedereen in de township leeft in golfplaten huisjes, alhoewel da die er ook wel zijn hoor). Steffie en ik in een dubbel bed en wekker om 8u om naar de mis te gaan.
Omdat het regende en de mis op palmzondag in openlucht zou zijn, hebben we die mis dus gemist (voor niks opgestaan) maar er komen nog wel gelegenheden.
Nog samen met hun middag gegeten, steffie en ik hebben daarna opgeruimd en daarna naar huis voor een beetje te rusten, want er kwam nog een drukke week aan.
Joris G, Warmbaths
BTW: Fotos op blog zetten is nog klein probleempje, maar doe mijn best. Op deze manier hebben jullie toch al een beeld en als het niet lukt kunnen jullie de foto’s nog wel zien als ik terug ben (en dan afgestudeerd, professioneel bachelor in de orthopedagogie J )
dinsdag 25 maart 2008
Arathusa
Van 7 maart tot 12 maart heeft Joan ons meegenomen naar Arathusa. Dat is een private lodge in het bezit van Joan en haar zus in Sabi Sand, het duurste en mooiste gedeelte van Kruger National Park. (als je daar in een commerciele lodge wil verblijven betaal je tussen 1000 en 1700 euro per nacht per persoon)
Mega mooie lodges en mega geweldige game drives (= een safari tocht)
Elke dag rond half zes smorgens vertrokken we met de game auto (die ik moest besturen en da is dus een groot gevaarte da ge op zanderige, modderige, kutweggetjes in het midden van de bush moet recht houden) op zoek naar de big five (olifant, leeuw, luipaard, neushoorn en buffel) en andere dieren. We hebben geluk gehad want de big five zie je normaal niet zo rap. Een meisje dat ook aanwezig was is een zuid-afrikaanse en heeft al veel game drives gedaan maar heeft ze nooit allevijf gezien. Steffie en ik daarentegen hebben (met maar een heel klein beetje geduld) ze alle vijf gezien. EN VAN HEEL DICHTBIJ. Stel u voor een leeuw is aan het jagen op een buffel samen met zijn broertjes en na een tijdje hebben ze er genoeg van en wandelen ze op hun gemak terug naar hun favoriete slaapplek. Op die terugweg wandelen ze heel op hun gemak langs onze auto (en nu komt het) ZO dicht bij dat zijn hoofd gewoon onder mijne zijspiegel was. Op zo een moment krijg je LION FEVER. Steffie had er heel fel last van want ze durfde zelfs geen foto’s nemen als ze in haar richting keken maar ik heb er enkele heel mooie gemaakt.
Het enige niet fijne aan deze ervaring was dat er een oude Belgische man was, die HEEL irritant deed maar echt gewoon elk moment van de dag. Gelukkig heeft joan in samenwerking met ons hem van de farm gegooid.
Maar dit is een geweldige ervaring geweest die ik gewoon niet kan beschrijven , laat staan dat ik mijn gevoel en mijn ervaringen hier kan neertypen maar de fotos (die je misschien nu ergens kan zien ofwel als ik thuis ben) zullen een beetje kunnen vertellen wat ik allemaal meemaakte.
Ook de terugweg naar huis was een hele ervaring. Ik ben al gewoon van links te rijden maar om zo een lange rit (6uur) door zuid-afrika te rijden was toch nie zo gewoon. En dan moet ge weten dat het eerste uur alleen maar dirt roads zijn, met glijdend zand, potholes...
Maar we zijn er heelhuids uit geraakt en dit is echt een ervaring die ik mijn hele leven ga bijhouden.
Dikke kus voor iedereen
en mis me maar nie te fel want ik ben al bijna terug thuis :-)
Oom Unis
Mega mooie lodges en mega geweldige game drives (= een safari tocht)
Elke dag rond half zes smorgens vertrokken we met de game auto (die ik moest besturen en da is dus een groot gevaarte da ge op zanderige, modderige, kutweggetjes in het midden van de bush moet recht houden) op zoek naar de big five (olifant, leeuw, luipaard, neushoorn en buffel) en andere dieren. We hebben geluk gehad want de big five zie je normaal niet zo rap. Een meisje dat ook aanwezig was is een zuid-afrikaanse en heeft al veel game drives gedaan maar heeft ze nooit allevijf gezien. Steffie en ik daarentegen hebben (met maar een heel klein beetje geduld) ze alle vijf gezien. EN VAN HEEL DICHTBIJ. Stel u voor een leeuw is aan het jagen op een buffel samen met zijn broertjes en na een tijdje hebben ze er genoeg van en wandelen ze op hun gemak terug naar hun favoriete slaapplek. Op die terugweg wandelen ze heel op hun gemak langs onze auto (en nu komt het) ZO dicht bij dat zijn hoofd gewoon onder mijne zijspiegel was. Op zo een moment krijg je LION FEVER. Steffie had er heel fel last van want ze durfde zelfs geen foto’s nemen als ze in haar richting keken maar ik heb er enkele heel mooie gemaakt.
Het enige niet fijne aan deze ervaring was dat er een oude Belgische man was, die HEEL irritant deed maar echt gewoon elk moment van de dag. Gelukkig heeft joan in samenwerking met ons hem van de farm gegooid.
Maar dit is een geweldige ervaring geweest die ik gewoon niet kan beschrijven , laat staan dat ik mijn gevoel en mijn ervaringen hier kan neertypen maar de fotos (die je misschien nu ergens kan zien ofwel als ik thuis ben) zullen een beetje kunnen vertellen wat ik allemaal meemaakte.
Ook de terugweg naar huis was een hele ervaring. Ik ben al gewoon van links te rijden maar om zo een lange rit (6uur) door zuid-afrika te rijden was toch nie zo gewoon. En dan moet ge weten dat het eerste uur alleen maar dirt roads zijn, met glijdend zand, potholes...
Maar we zijn er heelhuids uit geraakt en dit is echt een ervaring die ik mijn hele leven ga bijhouden.
Dikke kus voor iedereen
en mis me maar nie te fel want ik ben al bijna terug thuis :-)
Oom Unis
Februari
Jullie hebben heel veel berichtjes van mij hier te goed en hoop dat het allemaal gaat lukken om hier toch af en toe nu iets op te zetten ma tis nie omdat we nu internet hebben da da hier ook gaat gelijk niks L voorlopig kunnen we alleen op google en gmail ma daar zijn we nie veel mee.
Februari was een tamelijk rustige maand om te beginnen. Veel op ons stageplaats Huis Talje geweest en proberen met de kinderen veel te werken. Het enige probleem daarbij is dat de ‘housemother supervisor’ we zullen om het gemakkelijk te houden maar de hoofdopvoedster noemen ontslagen is. Een deel van haar job was om rond te rijden met de auto voor donaties op te halen of voor de kinderen naar hun therapie of verzorging in het ziekenhuis en zo te rijden. Aangezien zij er niet meer is en niemand van de ‘gewone’ staff een rijbewijs heeft, hebben steffie en ik die taak gekregen. Heel onze planning wordt dus dikwijls overhoop gegooid en het is vooral jammer voor de kinderen want onze begeleiding wordt hierdoor veel minder intens en het programma staat nog altijd niet tegoei op zijn poten gewoon om het feit dat we gewoon niet veel tijd hebben ervoor.
Hebben in februari ook niet veel buiten stage gedaan. Steffie en ik vulden onze vrije tijd met luieren, kaarten, zwemmen, wat zuid-afrikaanse tv te kijken, af en toe iets gaan drinken in O’Hagans…
Ondertussen staan we ook in de krant hier en een verkort versie ervan kan je vinden op de site van Talje huis en ga binnenkort ook een krant thuis laten bezorgen dus als ge binnenspringt daar kunde het helemaal lezen, heeft mama ook wat gezelschap J
De kinderen in Talje zijn buitengewoon geweldig. Eerste dagen wel wat schokkerend maar daar geraak je gewend aan en het is allemaal niet ZO erg. Jullie moeten vooral geen vergelijking maken met de beelden die jullie zagen van Hongarije of waar het ook was want het is veel beter.
In de voormiddag proberen we ons wat bezig te houden met de kinderen die niet naar school kunnen gaan. Spelen wat met hen, geven hen aandacht, helpen de staff met wat fysio oefeningetjes, helpen hen eten geven, gaan met hen wandelen….
Namiddag komen dan de kinderen die naar Thusanang special school terug thuis en het is met hen dat we het stimulatieprogramma doen. Jongens en meisjes apart, elk een klein uurtje want hun aandachtsspanning is niet zo groot.
Ga hier niet elk kind beschrijven want dit is eerst en vooral vertrouwelijk en het zou me ook veel te ver leiden. Ik kan jullie wel vertellen dat sommige problemen die ze hebben, hartbrekend kunnen zijn maar ze zitten allemaal al in mijn hartje en ga ze temenes missen als ik hier weg moet (maar dan zie ik jullie allemaal terug en kunnen jullie mij erbovenop helpen J )
Ik laat jullie nu met vriendelijk groeten
En mis jullie allemaal.
Oom Unis
Februari was een tamelijk rustige maand om te beginnen. Veel op ons stageplaats Huis Talje geweest en proberen met de kinderen veel te werken. Het enige probleem daarbij is dat de ‘housemother supervisor’ we zullen om het gemakkelijk te houden maar de hoofdopvoedster noemen ontslagen is. Een deel van haar job was om rond te rijden met de auto voor donaties op te halen of voor de kinderen naar hun therapie of verzorging in het ziekenhuis en zo te rijden. Aangezien zij er niet meer is en niemand van de ‘gewone’ staff een rijbewijs heeft, hebben steffie en ik die taak gekregen. Heel onze planning wordt dus dikwijls overhoop gegooid en het is vooral jammer voor de kinderen want onze begeleiding wordt hierdoor veel minder intens en het programma staat nog altijd niet tegoei op zijn poten gewoon om het feit dat we gewoon niet veel tijd hebben ervoor.
Hebben in februari ook niet veel buiten stage gedaan. Steffie en ik vulden onze vrije tijd met luieren, kaarten, zwemmen, wat zuid-afrikaanse tv te kijken, af en toe iets gaan drinken in O’Hagans…
Ondertussen staan we ook in de krant hier en een verkort versie ervan kan je vinden op de site van Talje huis en ga binnenkort ook een krant thuis laten bezorgen dus als ge binnenspringt daar kunde het helemaal lezen, heeft mama ook wat gezelschap J
De kinderen in Talje zijn buitengewoon geweldig. Eerste dagen wel wat schokkerend maar daar geraak je gewend aan en het is allemaal niet ZO erg. Jullie moeten vooral geen vergelijking maken met de beelden die jullie zagen van Hongarije of waar het ook was want het is veel beter.
In de voormiddag proberen we ons wat bezig te houden met de kinderen die niet naar school kunnen gaan. Spelen wat met hen, geven hen aandacht, helpen de staff met wat fysio oefeningetjes, helpen hen eten geven, gaan met hen wandelen….
Namiddag komen dan de kinderen die naar Thusanang special school terug thuis en het is met hen dat we het stimulatieprogramma doen. Jongens en meisjes apart, elk een klein uurtje want hun aandachtsspanning is niet zo groot.
Ga hier niet elk kind beschrijven want dit is eerst en vooral vertrouwelijk en het zou me ook veel te ver leiden. Ik kan jullie wel vertellen dat sommige problemen die ze hebben, hartbrekend kunnen zijn maar ze zitten allemaal al in mijn hartje en ga ze temenes missen als ik hier weg moet (maar dan zie ik jullie allemaal terug en kunnen jullie mij erbovenop helpen J )
Ik laat jullie nu met vriendelijk groeten
En mis jullie allemaal.
Oom Unis
woensdag 13 februari 2008
eerste berichtje uit zuid afrika
eindelijk komt er nog eens iets op dit blog.
momenteel hebben we nog geen internet en daarom duurt het zo lang eer ik iets op het net zet. Ook voor fotos zullen jullie nog even moeten wachten.
Het was een lange vlucht naar johannesburg maar door inflight-entertainment is da wel vlot gegaan. Het leven is hier wel fijn, Steffie en ik hebben elk ons apartementje achter joan haar huis maar door dat steffie een grotere living heeft en de keuken zitten we altijd daar en ga ik alleen naar mijn apartement om me te wassen en te slapen.
Zuid afrika is een mooi land en hebben (tot vandaag) alleen maar zon en hitte gehad.
De stage plaats was eerst wel een beetje shocerend maar ben er al over, en hier zitten echt schatten van kinderen, Steffie en ik zijn bij wijze van spreken al aant vechten over wie welk kind gaat adopteren :-)
Ben ook beetje gepromoveerd (of misschien gedegradeerd) tot chauffeur van Huis Talje, maar dat is natuurlijk ook een blijk van vertrouwen.
Ik ga nu nog een beetje verder werken want de kinderen hebben ons nodig :-) maar zo snel internet op ons apartement is geregeld zullen jullie wel veel regelmatiger van mij ( en Steffie) horen
Voor de ongeruste mensen onder jullie: Alles is hier perfect en Steffie en ik hebben veel aan elkaar en ik mis jullie allemaal maar laat dat niet in de weg staan van het feit dat ik hier moet genieten en een mooie ervaring opdoen.
baie groet
Joris ( of Chuam zoals sommige kinderen me noemen)
momenteel hebben we nog geen internet en daarom duurt het zo lang eer ik iets op het net zet. Ook voor fotos zullen jullie nog even moeten wachten.
Het was een lange vlucht naar johannesburg maar door inflight-entertainment is da wel vlot gegaan. Het leven is hier wel fijn, Steffie en ik hebben elk ons apartementje achter joan haar huis maar door dat steffie een grotere living heeft en de keuken zitten we altijd daar en ga ik alleen naar mijn apartement om me te wassen en te slapen.
Zuid afrika is een mooi land en hebben (tot vandaag) alleen maar zon en hitte gehad.
De stage plaats was eerst wel een beetje shocerend maar ben er al over, en hier zitten echt schatten van kinderen, Steffie en ik zijn bij wijze van spreken al aant vechten over wie welk kind gaat adopteren :-)
Ben ook beetje gepromoveerd (of misschien gedegradeerd) tot chauffeur van Huis Talje, maar dat is natuurlijk ook een blijk van vertrouwen.
Ik ga nu nog een beetje verder werken want de kinderen hebben ons nodig :-) maar zo snel internet op ons apartement is geregeld zullen jullie wel veel regelmatiger van mij ( en Steffie) horen
Voor de ongeruste mensen onder jullie: Alles is hier perfect en Steffie en ik hebben veel aan elkaar en ik mis jullie allemaal maar laat dat niet in de weg staan van het feit dat ik hier moet genieten en een mooie ervaring opdoen.
baie groet
Joris ( of Chuam zoals sommige kinderen me noemen)
vrijdag 1 februari 2008
Voorstelling
Misschien nog even vertellen waar en hoe en wat en wanneer en waarom...
Steffie en ik gaan dus naar Warm Baths en ja zoal de naam het zelf zegt tis daar een warm bad. Heet in de zomer naart schijnt en natuurlijk warme bronnen (kzal u wel laten weten hoe warm als ik het zelf gevoeld heb). Warmbaths ligt in het Noorden van Zuid-Afrika, een goede 100km van Pretoria en iets mee van Johannesburg. Het is een landelijk stadje maar wat dat juist inhoudt in Zuid-Afrika weet ik zelf ook nog niet goed. We mogen er (waarschijnlijk) logeren bij Joan. Dit is ook de vrouw die onze stageplaatsen een beetje sponsort.
Steffie en ik gaan dus naar Warm Baths en ja zoal de naam het zelf zegt tis daar een warm bad. Heet in de zomer naart schijnt en natuurlijk warme bronnen (kzal u wel laten weten hoe warm als ik het zelf gevoeld heb). Warmbaths ligt in het Noorden van Zuid-Afrika, een goede 100km van Pretoria en iets mee van Johannesburg. Het is een landelijk stadje maar wat dat juist inhoudt in Zuid-Afrika weet ik zelf ook nog niet goed. We mogen er (waarschijnlijk) logeren bij Joan. Dit is ook de vrouw die onze stageplaatsen een beetje sponsort.
We gaan stage doen op twee (misschien drie) plaatsen:
- Huis Talje Home for intellectualy and physically challenged children. Een tehuis voor kinderen met allerlei soorten handicaps eigenlijk. De handicaps zijn vooral ofwel aangeboren ofwel door mishandeling ofwel door FAS (foetal alcohol syndrom). Onze taak hier gaat vooral zijn om een stimuleringsprogramma verder uit te werken (dat de meisjes van vorig jaar hebben opgestart)
- De tweede plaats zou Thusanang Special School zijn. Zelf weet ik er nog niet veel van en stel het mij nu voor als een iets primitievere vorm van bijzonder onderwijs, ook weet ik zelf nog niet helemaal wat we hier moeten doen, buiten dan misschien de pedagogische vaardigheden van leerkrachten en begeleiders versterken.
- De derde plaats zou een pre-primary school zijn, een kleuterschooltje. Of we daar gaan komen weet ik niet, maar de mensen van vorig jaar hebben daar toch ook even gestaan dus misschien dat we er ook komen.
Zo nu weten jullie al beetje van wat ik daar ga uitspoken aan de andere kant van de wereldbol, maar hoop dat door hier regelmatig te posten dat jullie nog een beter beeld zullen krijgen
Niet meer lang
Niet meer lang dus voor ik vertrek.
Gisterenavond was mijn favoriete zin op ons geweldig surprise afscheidsfeestje (nog eens ne dikke merci aan Rob, Liesbeth, Joyce en Kathleen): 'nog vier nachtjes slapen'. Dat zijn er dus ondertussen nog maar drie geworden.
Meer en meer vraag ik me af: Damn, waarom ga ik op buitenlandse stage, en dan nog zo ver??? Ik kan toch ook gewoon normaal doen en in België op stage. Maar ik ben nu eenmaal niet zo heel normaal :-), en ik weet dat het mega gaat worden, een mooie ervaring, avontuur en zoals mijn mama en erik zeggen: Ge gaat eindelijk volwassen worden (ook al wil ik dat nog nie echt hoor)
Gisteren zijn er ook bijna traantjes gevloeid LOL ben nu eenmaal een emotionele mens en sommige mensen ga ik echt wel missen :-) en nu moet iedereen zich angesproken voelen he.
Steffie en ik gaan een mega tijd te gemoet (en voor diegene die Steffie kennen: kzal er zorg voor dragen :-) ) en hiermee heb ik dan de blog gestart waar jullie allemaal mij (ons) kunnen volgen en waar ik ook hopelijk veel van jullie ga horen!
Gisterenavond was mijn favoriete zin op ons geweldig surprise afscheidsfeestje (nog eens ne dikke merci aan Rob, Liesbeth, Joyce en Kathleen): 'nog vier nachtjes slapen'. Dat zijn er dus ondertussen nog maar drie geworden.
Meer en meer vraag ik me af: Damn, waarom ga ik op buitenlandse stage, en dan nog zo ver??? Ik kan toch ook gewoon normaal doen en in België op stage. Maar ik ben nu eenmaal niet zo heel normaal :-), en ik weet dat het mega gaat worden, een mooie ervaring, avontuur en zoals mijn mama en erik zeggen: Ge gaat eindelijk volwassen worden (ook al wil ik dat nog nie echt hoor)
Gisteren zijn er ook bijna traantjes gevloeid LOL ben nu eenmaal een emotionele mens en sommige mensen ga ik echt wel missen :-) en nu moet iedereen zich angesproken voelen he.
Steffie en ik gaan een mega tijd te gemoet (en voor diegene die Steffie kennen: kzal er zorg voor dragen :-) ) en hiermee heb ik dan de blog gestart waar jullie allemaal mij (ons) kunnen volgen en waar ik ook hopelijk veel van jullie ga horen!
Abonneren op:
Posts (Atom)
