Weekend Pretoria – Parys

Na een weekje onder ons twee, waarin we maandag een etentje met joan hebben gehad, ik goed ziek ben geweest (donderdag zelfs niet naar stage) kwam er dan een fijn weekendje (28 – 29 – 30 maart) aan.

We hadden afgesproken met Andries en Jeroen, de twee jongens van lerarenopleiding die op de Belgian Campus verblijven en ook hier in Bela Bela een klein projectje hebben lopen in Johan zijn school.
Vrijdag iets vroeger gestopt in Talje en thuis rap onze rugzakken gereed gemaakt. Half twee nog wat spullen gaan kopen en rond twee uur verlieten we in de Landrover eindelijk nog eens een keer Bela Bela. We waren het hier precies een beetje beu want vant moment dat we de laatste robot (rode lichten) van Bela Bela achter ons lieten viel er een last van ons af en waren we allebei veel beter gezind.

Op naar pretoria, zonder echte grote problemen op de Belgian Campus terecht gekomen. Jeroen en Andries waren goede gastheren en na een kort gesprekje met de baas (Enrico Jacobs) kon de fun beginnen. Eerst ff en rondleiding op de campus en kennis gemaakt met nog enkele Belgjes. Daarna in hunne ‘Bob’, dat is de auto die ze mogen gebruiken en die ze maar zo hebben genoemd, en iets eten op een terrasje aan een shoppingcenter Wonderpark genoemd. Daar kregen we te horen dat op de trip die we de volgende dag gingen maken we oude bekenden gingen terugzien. Kirsten en Pieterjan hadden toegezegd om ook mee te gaan.
Hierna zijn we nog iets gaan drinken in hun plaatselijke O’Hagans met alle Belgjes en het was zo plezant dat het uiteindelijk half drie werd en dat was niet zo goed want we moesten vroeg op.

’s Anderendaags (zaterdag) rond zeven uur opgestaan en gemerkt dat de mannen nogal kunnen treuzelen J Maar uiteindelijk toch kunnen vertrekken op naar Potchefstroom om Kirsten en PJ op te halen. Dat is wel een stukje rijden maar het is mij gelukt om zonder ongelukken en te veel stress daar te raken.
Na Kirsten en PJ op te halen nog een dertig km lange weg door een prachtig heuvelachtig landschap naar Parys. Daar aangekomen op zoek naar het resort waar we zouden verblijven, maar dat zou nog een helse onderneming worden. Tegen half vier er toch geraakt uiteindelijk.

Half vijf was dan onze eerste activiteit: QuadBiking zoals ze het hier noemen. Niet zo plezant als die keer dat ik het in Turkije heb gedaan maar met een geweldige companie is alles mega J. Alleen de begeleider was nogal debiel en na dat onze quad voor de zoveelste keer stilviel (en ik zeg er in alle eerlijkheid bij dat het NIET mijn fout was) heeft hij ons gewoon in het midden van de bush achtergelaten. Maar Steffie en ik laten ons niet zo snel uit ons lood slaan dus hebben we maar kleine fotoshoot gedaan en dan te voet terug.

Daarna was iedereen wel toe aan een douchke maar waar we niet aan gedacht hadden was dat we ook moesten eten en drinken, en in het resort was geen winkel. Pj en Jeroen offerden zich dus op om terug naar Parys te gaan om daar inkopen te doen en de rest nam toen een douchke.
Na hun terugkeer hebben we lekker gebraaid en hebben we een heel gezellig, grappig, fantastisch avondje gehad in een resort in the middle of nowhere met een paar glaasjes lekkere wijn. Fantastisch geamuseerd, moeten we zeker nog eens overdoen, ook al is het dan terug in het apenland België, vraag me trouwens af hoe het zou zijn als ik nu daar stage zou doen, maar denk dat ik zowiezo hier beter af ben J

Anyway, weer veel te laat gaan slapen dus en smorgens weer vroeg op. Om negen uur moesten we immers klaarstaan aan ‘the boathouse’ voor onze rafting.
Na wat uitleg kropen we dan in onze boot. Niet zo een grote boot zoals iedereen wel kent van televisie en zo maar een bootje voor 2. Ik en Kirsten in een bootje, en al die willen te kapren varen moeten mannen met baarden zijn, en aangezien ik mij pas geschoren had en Kirsten nogal moeilijk een baard kan laten groeien, was het natuurlijk vragen om beetje problemen. Of was het nu omdat de slimste vanvoor moest zitten en ik Kirsten daar heb laten plaatsnemen ???? J

Nee nee twas heel plezant, Kirsten zag niet altijd elke rots die we moesten ontwijken dus bij de eerste ‘rapid’ (stroomversnelling) geraakten we al vast te zitten op een rots en bij de waterchacha (op en neer ‘rocken’ om de boot los te krijgen) belanden we al in het water. Wel ff schrikken maar niks ernstig gebeurd en is natuurlijk ook wel lachen.
Zonder veel andere problemen toch goed door de trip geraakt en veilig en wel terug in het kamp kunnen aanmeren. Kirsten en ik zijn toch ook een goed team hoor.

Dan was het rap iets eten en opruimen en vertrekken want we hadden nog een hele lange weg voor de boeg. Zeker voor Steffie en mijzelf! Eerst een drie kwartiertjes naar Potch, Pieterjan en Kirsten afgooien en tanken. Daarna een dikke twee en half uur rijden terug naar de Belgian Campus om een computer en onze lakens op te halen. Na afscheid genomen te hebben van de mannen tegen half negen eindelijk kunnen vertrekken terug naar ‘thuis’, Bela Bela. En met eerst wat verkeerd gerij en gestress (btw Steffie heeft vanaf Potch terug gereden en een ongelooflijk moeilijk en druk parcour in Jo’burg vlekkeloos afgelegd) op de N1 richting Polokwane geraakt. En tegen 21u40 dan toch eindelijk terug thuis geraakt.

Mega weekend, toffe dingen gedaan, MEGA tof gezelschap… Kortom weekend meer dan geslaagd, maar jammer genoeg is het nu ‘back to reality’ maar er staat nog vanalles in het verschiet dus denk dat we nog wel verrassinkjes gaan krijgen J

Voila jullie zijn weer up to date gehouden door mij, en ik doe mijn best om dat te doen met al die internet problemen en powercuts en blabla en hoewel ik het hier geweldig naar mijn zin heb en me wel beetje thuis voel. Toch mis ik mijn echte thuis en jullie toch ook een beetje hoor.

Baie groet
Oom Jonis (alle kinderen en staff noemen we wel anders J )